Mendo për mënyrën se si një gjerdan me perla, qëndron i varur në qafën e një gruaje. Bie poshtë dhe pastaj ngrihet sërisht lart, në këtë mënyrë që perla e parë dhe e fundit të qëndrojnë pranë njëra-tjetrës, duke u ndarë vetëm nga kapsja. Kur kapsja hapet dhe gjerdani vendoset i shtrirë, perla e parë dhe e fundit duken shumë larg, por kur bashkohen me kapësen, ato qëndrojnë ngjitur me njëra-tjetrën. 

Historia e Biblës fillon në një kopsht, përfundon në një qytet dhe përgjatë gjithë rrugës, na drejton tek Jezu Krishti. Kopshti dhe qyteti mund të duken shumë larg. Por, si perlat në gjerdan, Zoti i ka afruar ato jashtëzakonisht afër. 

Bibla fillon me krijimin e qiejve dhe tokës nga Zoti. Dhe përfundon me krijimin e një parajsë të re dhe një toke të re nga Zoti. Gjithçka që humbi Adami, do të rikthehet dhe shumë më tepër se kaq. 

Një Parajsë e Re dhe Një Tokë e Re

“Dhe pashë një qiell të ri dhe një dhe të ri; sepse qielli i parë dhe dheu i parë kishin shkuar, dhe deti nuk ishte më.” (Zbulesa 21:1)

Ne mund ta kuptojmë lehtë pse Zoti do të bëj një tokë të re, por pse Zoti do të bëj edhe një parajsë të re? Përpara se të kishte rebelim në tokë, kishte rebelim në parajsë. Satani donte të ngjitej në fronin e Perëndisë dhe prandaj ai u dëbua. Mundësia e së keqes, ekzistonte si në tokë ashtu edhe në parajsë. 

Por tani, Gjoni e sheh që armiku do të shkatërrohet përgjithmonë dhe se Zoti do të formojë një parajsë të re, të lirë jo vetëm nga prania e së keqes, por edhe nga mundësia e ekzistencës së saj. 

Pastaj Gjoni thotë se pa një “tokë të re”. "E re", do të thotë se do të jetë ndryshe në mënyrë të mrekullueshme. "Tokë", do të thotë se ajo do të jetë çuditërisht e njohur. Fati i besimtarit të Krishterë, nuk është një ekzistencë ëndërr në një botë imagjinare. Zoti do të riformojë, rikrijojë, plotësojë dhe rinovojë këtë planet (Romakëve 8:21).

Gëzimet e parajsës dhe tokës së re, janë përtej çdo gjëje që ne mund të imagjinojmë, por Zoti përdor dy imazhe, për të na dhënë disa hollësira për atë se çfarë e pret popullin e Tij. Ato janë qyteti dhe kopshti.

Jeruzalem, Jeruzalem

“Dhe unë, Gjoni, pashë qytetin e shenjtë, Jeruzalemin e ri, që zbriste nga Perëndia, prej qiellit.” (Zbulesa 21:2)

Në këtë pikë të historisë, historia njerëzore siç e njohim ka mbërritur në një fund. Londra, Çikago, Jeruzalemi, Kajro, Pekini, Moska, Bagdadi, Bangkoku, Johanesburgu dhe Kalkuta, janë zhdukur të gjitha! Toka është zhveshur nën nxehtësinë e gjykimit të zjarrtë të Zotit (shih 2 Pjetri 3:10, Hebrenjve 1:10-12).

Tani Gjoni pa një qytet të ri që zbriste nga qielli. Ai menjëherë njohu formën e tij. Jeruzalemi! Ishte padyshim i njohur për të. Jeruzalemi është plot domethënie në historinë e Biblës. Ky ishte vendi ku Zoti zbriti për t'u takuar me njerëzit e Tij, kur reja e pranisë së Tij mbushi tempullin.

Duke Bërë Matjen

Qyteti i ri ishte absolutisht i gjerë. Ai shtrihej si një shesh dhe maste dymbëdhjetë mijë stade (shih Zbulesa 21:16). Kjo është një mijë e katërqind milje, sa është distanca nga New York deri në Houston. Zona e mbuluar nga qyteti do të ishte, sa tre të katërtat e madhësisë së Amerikës ose pesë herë më e madhe se Britania e Madhe. Është absolutisht e mahnitshme. 

Gjoni tashmë e kishte parë, që njerëzit e Zotit, janë më shumë se çdokush mund të numërojë. Tani Zoti po komunikonte, se Ai ka një qytet të gjerë për këtë popull të madh. Ai ka një vend për secilin nga njerëzit e Tij. Matjet e qytetit janë dhënë në tre dimensione. “Gjatësia dhe gjërësia dhe lartësia e tij janë të barabartë” (21:16). Me fjalë të tjera, është një kub i përsosur. 

Gjoni menjëherë do ta kuptonte domethënien e kësaj. Vendi më i shenjtë në tempull, ku Zoti u takua me njerëzit e tij ishte gjithashtu një kub i përsosur, njëzet kubitë i gjatë, njëzet kubitë i gjerë dhe njëzet kubitë i lartë (shih 1 Mbretërve 6:20). 

Qyteti i vjetër kishte një vend të shenjtë, ku prania e Zotit zbriti për pak. Qyteti i ri është një vend i shenjtë, ku prania e Zotit do të qëndrojë përgjithmonë. Në Jeruzalemin e vjetër, vetëm një dhomë ishte e mbushur me lavdinë e Tij. Në Jeruzalemin e Ri, i gjithë qyteti do të jetë i mbushur me lavdinë e Tij dhe një turmë e madhe burrash dhe grash, më shumë se çdokush mund të numërojë, do jenë në gjendje të jetojnë në dritën e pranisë së Zotit.

Parajsa e Rivendosur

“Dhe më tregoi lumin e pastër të ujit të jetës...Në mes të rrugës së qytetit, këtej e andej lumit, pema e jetës që jep dymbëdhjetë fruta, dhe jep çdo muaj një frut;” (Zbulesa 22:1-2).

Deri në këtë pikë të vizionit, Gjoni e kishte parë Jeruzalemin e Ri vetëm nga jashtë. Por tani, ai është i ftuar të hyjë brenda. Ndërsa hyn, pamja ndryshon dhe pa dyshim për mahnitjen e tij absolute, Gjoni sheh një kopsht! Historia e Biblës filloi në një kopsht dhe tani, në fund të historisë së Biblës, kjo parajsë është rivendosur. 

Por vije re, që nuk ka asnjë pemë të njohjes së së mirës dhe së keqes, në qytetin e ri të kopshtit të Zotit. E keqja nuk mund të ekzistojë më atje. Ky kopsht është i lirë jo vetëm nga prania e saj, por edhe nga mundësia e ekzistencës së saj. 

Në kopshtin e ri, njerëzit e Zotit kanë të drejtë të marrin nga pema e jetës, e cila jep dymbëdhjetë të korra të ndryshme frutash, të gatshme për t’u mbledhur çdo muaj. Shumëllojshmëria e frutave flet për pasuritë e jetës, që rimbushen vazhdimisht në praninë e Zotit. 

Kënaqësitë e qytetit të ri të Kopshtit të Zotit, do të tejkalojnë gjithçka që Adami njihte në Kopshtin e Edenit. Ti do të shijosh fruta që Adami kurrë nuk i shijoi dhe do të shijosh kënaqësitë, që Adami kurrë nuk mundi të njihte. 

Duke Shërbyer dhe Duke Mbretëruar

Shërbëtorët e tij do t'i shërbejnë Atij. Ata do të mbretërojnë përgjithmonë (shih Zbulesa 21:3,5). Në kopshtin e parë, Adami i shërbeu Zotit duke sunduar ose duke mbretëruar mbi mbretërinë e kafshëve. 

Ai qëndroi në pushtet mbi ta. Por kur erdhi gjarpri, ai nuk e mbajti sundimin e tij. Por tani njerëzit e Zotit, janë rivendosur në një pozitë për të shërbyer dhe mbretëruar. Fatmirësisht, kjo nuk do të thotë që të gjithë do të kemi punë në drejtimin qeverisës! 

Kur Zoti flet për ne që do jemi duke mbretëruar, Ai po na tregon se jeta do jetë e rregullt dhe do të vihet nën kontrollin tënd. Ti nuk do t'i nënshtrohesh më tiranisë së kohës, grumbujve të dokumenteve dhe gjithçkaje që shkon me të. 

Nuk do të zvarritesh më nga baticat e paparashikueshme të emocioneve, mashtrimet e mendjes apo impulset e vullnetit. Nuk do të durosh më marrëdhënie që nuk funksionojnë dhe nuk do të jesh më subjekt i rrezikut ose i vdekjes. 

Jeta jote do të jetë e rregullt, puna jote e përmbushur dhe marrëdhëniet e tua të plota. Vetë jeta do të vihet nën kontrollin tënd dhe ti do të jesh i lirë të përmbushësh të gjitha qëllimet e Zotit. 

Duke Shijuar Praninë e Zotit

Froni i Perëndisë dhe i Qengjit, do të jetë në qytet dhe shërbëtorët e tij do t'i shërbejnë. Ata do ta shohin fytyrën e tij. ( shih Zbulesa 22:3)

Prania e Zotit në këtë qytet, është bekimi i tij më i madh. Në Kopshtin e Edenit, Zoti zbriti si vizitor dhe e bëri të njohur Veten e Tij. Ai nuk iu imponua burrit dhe gruas, por u dha atyre mundësinë, për të zgjedhur një marrëdhënie besimi dhe bindjeje me Të. 

Por tani, Zoti ka mbledhur një komunitet të gjerë njerëzish që kanë dashur ta duan Perëndinë lirshëm. Pra, Zoti nuk është më një vizitor. Froni i tij zbret në qytet në mënyrë që njerëzit e Zotit, të jetojnë në praninë e Tij dhe ta shijojnë Atë përgjithmonë. “Dhe vetë Perëndia do të jetë bashkë me ta” (21:3). 

Ftesa e Madhe

Fryma dhe nusja thonë, “Eja!” (shih Zbulesa 22:17). Gjoni pa dymbëdhjetë porta në qytetin kopsht të Zotit. Kishte tre në secilën anë, që tregonin se njerëzit do të vinin në të nga veriu, jugu, lindja dhe perëndimi (21:12-13).

Gjoni pa një engjëll tek secila portë (21:12). Në fillim të historisë së Biblës, Kerubinët dhe një shpatë e zjarrtë, ruajtën hyrjen në pemën e jetës. 

Por tani nuk ka asnjë shpatë flakëruese. Jezus Krishti ka ardhur dhe shpata e gjykimit të Zotit është thyer mbi Të. Tani engjëjt qëndrojnë pranë portave jo për të ndaluar hyrjen, por për të siguruar një mirëseardhje për të gjithë ata që do të vijnë. 

Zoti Jezus Krishti, ka hapur rrugën për jetën e përjetshme për ty. Ai të ofron të gjitha këto, por ti duhet të vish! Hyr, me pendim dhe besim, në atë që Jezusi ka hapur për ty. Eja dhe merr jetën që Ai të ofron. Eja tek Ai, sepse njerëzit e Tij do të hyjnë në këtë qytet të mrekullueshëm. 

Fryma dhe Nusja të ftojnë të vish. Nusja është kisha. Nëse nuk e ke zbuluar ende besimin në Jezus Krishtin, ka shumë gjasa që ekziston diku një i krishterë, që është lutur dhe dëshiron që ti ta bësh këtë. Është privilegji im, të të flas në emër të nuses dhe të të ftoj të vish. 

Fryma e Shenjtë gjithashtu thotë, "eja". Zoti dëshiron që ti të jesh pjesë e kësaj, dhe Ai po të fton ty. Mos qëndro në një distancë nga dhurata e paçmuar që Zoti po të ofron. Eja! 

Fotografitë dhe Kujtimet

Jam mirënjohës që gruas sime Karen, i pëlqen të krijoj albume fotografie. Ato janë një regjistrim i mrekullueshëm i jetës sonë. Ne e përjetojmë jetën, në vende të ndryshme në momente të ndryshme të kohës. Kur shikoj albumin e fotografisë, më kujtohet, “po, kam qenë atje, në atë kohë”.

Ndërsa lexon fundin e këtij libri, ti je në një vend të veçantë në një moment të caktuar kohe. Ti di se je këtu, tani. Nëse ke ardhur tek Krishti, do të vijë momenti kur ti do ta dish se do të jesh atje. Dhe kur të jesh atje, do të jesh atje përgjithmonë.